Piękniej i zdrowiej z rzeżuchą

Wiosna to pora siania rzeżuchy. Jako bomba witamin i mikroelementów, jest dobra dla zdrowia i urody. Zawiera witaminy A, C, E i K oraz z grupy B. Dodatkowo ma potas, magnez, jod, siarkę, żelazo, fosfor i wapń. Dzięki temu jest odżywcza i wspomaga urodę.

Rzeżucha wzmacnia organizm i pozytywnie wpływa na układ odpornościowy, więc powinna być spożywana w okresie przesilenia wiosennego, gdy organizm jest osłabiony, wyczerpany, przemęczony i potrzebuje natychmiastowej regeneracji. Jest również składnikiem wiosennej kuracji oczyszczającej. Dwie łyżeczki rzeżuchy dziennie w sposób naturalny wzmocnią oraz uodpornią organizm. Zjadana regularnie uchroni przed przeziębieniem i katarem.

Zalecana jest osobom cierpiącym na reumatyzm, anemię i zaburzenia krążenia oraz chorobę wieńcową, osteoporozę i nadczynność tarczycy. Spożywanie rzeżuchy obniża poziom cukru we krwi i wspomaga funkcjonowanie trzustki, dlatego powinni ją jeść w różnej postaci chorzy na cukrzycę. Dzięki właściwościom wzmacniającym warto ją jeść podczas rekonwalescencji i po powrocie ze szpitala, żeby szybko odzyskać siły. Ze względu na zawartość żelaza i kwasu foliowego nie muszą jej żałować kobiety w ciąży.

Dzięki zawartości siarki, której zawdzięcza ostry smak, dobrze wpływa na kondycję włosów i skóry. Zapobiega przetłuszczaniu, wypadaniu, łamliwości i kruchości włosów oraz pomaga w chorobach skórnych, np. w trądziku, wysypce i egzemie. Sok z rzeżuchy wcierany w skórę twarzy działa wybielająco – usuwa piegi i przebarwienia pigmentowe.

Możemy go również wcierać w wilgotne i umyte włosy. Potem nakładamy ochronny czepek foliowy i owijamy głowę ręcznikiem. Za 30 minut spłukujemy włosy letnią wodą. Z rzeżuchy i szklanki wody przygotujemy wspomagacz do odżywki do włosów. Miksujemy świeże kiełki z wodą, aż uzyskamy jednolitą papkę. Potem podgrzewamy ją na kuchence i gotujemy przez 15 minut. Przecedzamy przez sitko i zostawiamy sam płyn, który po ostudzeniu nakładamy na umyte, wilgotne włosy. Za 15 – 20 minut spłukujemy ciepłą wodą i wklepujemy odżywkę.

Niezwykły aromat i oryginalny smak – to podstawowe zalety kulinarne niewielkiej roślinki. Dla kulinarnego, zdrowotnego i urodowego zastosowania dobrze ją mieć zawsze pod ręką w domu. Dlatego warto samodzielnie wyhodować: rozsypujemy nasionka na nasączonej wodą wacie lub ligninie, którą potem wkładamy do miseczki. Ewentualnie zasiejmy ją w ziemi w doniczce oraz postawmy w ciepłym i nasłonecznionym miejscu. Podłoże powinno być ciągle wilgotne. Nasionka można również wsypać do szklanki, zalać wodą i odstawić na chwilę, aby namokły. Kiedy zaczną się kleić, podobnie jak namoczone siemię, kładziemy je na warstwę wilgotnej ligniny – nie mogą pływać w wodzie. Po około sześciu dniach kiełki mają kilka centymetrów i możemy je obciąć nożyczkami – dodawać do kanapek i zup.

Wioleta Nowicka