„… Otóż pomnij – że jeśli, oprócz zagranicznych korzeni i przypraw dodasz do pierników, które wypiekasz, jeszcze i wonnego, słodkiego miodu, smak ich będzie niezrównany…” – takiej rady królowa krasnoludków udzieliła młodemu czeladnikowi Bartłomiejowi w nagrodę za uratowanie życia królowej pszczół. Bajka Marii Kruger „Toruńskie pierniki” to jedna z wielu historii na temat przysmaku nieodłącznie kojarzącego się z Bożym Narodzeniem.
Korzenne przysmaki na świątecznym stole
„Już pierników cały stół, każdy niby serce” – tak śpiewała Anna Jantar w utworze „Rosyjskie pierniki”. Pierniczki są symbolem szczęścia i dostatku, dlatego tych małych, kolorowych słodkości nie może zabraknąć na świątecznym stole.
Zaznaczmy, że piernik to ciasto o charakterystycznym aromacie przypraw, pierniczki są zaś małymi ciasteczkami, które podobnie jak i piernik – wyróżniają się specyficznym zapachem i smakiem, który zawdzięczają kompozycji miodu i przypraw, takich jak cynamon, goździki, imbir, gałka muszkatołowa oraz pieprz.
Z Holandii do Torunia
Pierwsze adnotacje o cieście piernikowym pochodzą ze Średniowiecza. Przysmak, od nazwy jednego ze składników, były zwane miodownikiem. Swą dzisiejszą nazwę zawdzięcza przyprawom korzennym, które do Polski dotarły w XIV wieku. Słowo piernik pochodzi od „pierne” podkreślającego znaczną zawartość pieprzu w cieście. Początkowo piernik uznawany był za symbol luksusu, gdyż przyprawa do piernika była bardzo droga.
Do Europy przyprawa piernikowa dotarła w okresie wojen krzyżowych, kiedy to nastąpił rozwój handlu z Bliskim Wschodem. Ciasto wywodzi się z miast hanzeatyckich (związek miast handlowych znajdujących się w Europie Północnej). Pierniki mylnie uważane są za tradycyjny polski wypiek, gdyż pochodzą one z okolic dzisiejszej Holandii.
Pierwotna receptura piernikowa została precyzyjnie opracowana tak, aby wypiek miał wydłużoną przydatność do spożycia. Wszak ciasto wysyłane w odległe rejony świata powinno długo zachowywać świeżość. O trwałości piernika decydują dwie jego właściwości. Pierwszą jest przyprawa korzenna, a drugą – jego twarda i sucha konsystencja.
Polską stolicą piernikarstwa jest Toruń. Na rozwój tego rodzaju rzemiosła w mieście wpłynęło kilka czynników. Pierwszym z nich była produkcja na ziemi chełmińskiej mąki najwyższego gatunku, a drugim – bardzo dobrze rozwinięte pszczelarstwo. Co więcej, miasto Toruń położone było na szlakach handlowych, w związku z czym dostęp do przypraw z Persji, Indii i Turcji był ułatwiony.
Najwcześniejsze wzmianki źródłowe dotyczące toruńskiego rzemiosła piernikarskiego pochodzą z 1380 roku i opisują piekarza lub ciastkarza (Kucheler), który nazywał się Niclos Czan i zajmował się wyrobem korzennych przysmaków.
Najpopularniejszym pierniczkiem jest toruńska katarzynka. Istnieje wiele wyjaśnień dot. kształtu tego smakołyku. Według jednej z legend, katarzynkę stworzył młody czeladnik zakochany w Katarzynie, córce swojego mistrza. Z kolei wg drugiej historii, twórcą wzoru jest nie kto inny, jak tylko… ładna córka piekarza. Być może kształt katarzynki to dzieło przypadku – niektórzy sądzą, iż w trakcie pieczenia sześć medalionów (bądź dwa serca) po prostu się ze sobą złączyły w dobrze znaną nam do dziś formę.
Nie tylko Toruń z pierniczków słynie
Pierniczki węgierskie (Mézeskalács) zdobione są wielokolorowym lukrem, często przyjmują formę serca. Wypiekane są z ciasta zawierającego dużo miodu oraz (w porównaniu z polskimi ciasteczkami), mniejszą porcją cynamonu i imbiru. Proporcje te sprawiają, że ich smak i aromat jest łagodniejszy. Ciasteczka mają jasny kolor i są bardzo kruche.
Z kolei Lebkuchen to niemieckie, dostępne w dwóch wersjach, pierniczki pochodzące z Norymbergi. Pierwsze są miękkie i delikatne, z wyczuwalną nutą cytryny, drugie – twardsze, pieczone na Boże Narodzenie. Te duże, mające ok 12 cm średnicy, wypieki pokrywa się czekoladą i lukrem. Smakołyki wypiekane na Boże Narodzenie są niejednokrotnie obficie dekorowane, zdobione napisami i przyjmują kształt serca.
Szwedzkie pierniczki Pepparkakor to kruche, cieniutkie ciasteczka w kształcie serca, gwiazd i różnych zwierząt. Ich cechą charakterystyczną jest lekko ostry smak, uzyskiwany za sprawą dodatku imbiru i goździków.
Berner Haselnusslebkuchen to natomiast pierniczki szwajcarskie. Ciastko z Berna jest cienkie i posiada prostokątną formę. Do głównych składników przysmaku zalicza się masę przypominającą marcepan (składającą się z migdałów i orzeszków ziemnych) oraz kandyzowane skórki owoców, miód i cynamon. Na pierniczku często umieszczany jest wizerunek niedźwiedzia widniejący w herbie miasta.
W Holandii i Belgii można zaś zajadać się specjałem zwanym Ontbijtkoek, który jest wypiekany z mąki żytniej z dodatkiem przypraw korzennych. To, przypominające smakiem polski piernik, ciasto jest tradycyjnie spożywane na śniadanie.
Pierniczki są znane na całym świecie. Francuzi pieką Pain d’ épices, Brazylijczycy podjadają Pao de Mel, Rumuni sięgają po Turtă dulce, Norwegowie znają Pepperkaker, Duńczycy – Brunkager, Finowie – Piparkakut, zaś Łotysze delektują się smakiem Pipark?kas. W Estonii możemy zjeść Piparkakut, we Włoszech – Panpepato, zaś w Rosji – Prjanik. W Anglii piernik jest znany jako Gingerbread, a w Słowacji korzenne ciasto to Pernik.
Zaskakujące ciekawostki piernikowe
Najstarszy znany przepis na pierniczki toruńskie pochodzi z książki pt. „Compendium medicum auctum”, która została wydana w roku 1725. Ponad pół wieku później, w 1778 roku, dla carycy Katarzyny przygotowano piernik, który miał aż ok. 2 metrów długości i 30 cm grubości.
Nie wszyscy wiedzą, że miłośnikiem wypieku był Fryderyk Chopin. W sierpniu 1825 roku kompozytor poświęcił im nawet wzmiankę w liście do przyjaciela: „(…) ale zostawiwszy Kopernika, który urodził się w Toruniu, zacznę o pierniku toruńskim. (…)”.
Charakterystyczny smak to nie jedyna zaleta aromatycznych przysmaków. Dawniej wykorzystywano je jako środek leczniczy, który (za sprawą przypraw korzennych) pobudza trawienie. Z kolei właściwości konserwujące miodu zawartego w piernikach sprawiły, że wypieki sprawdzały się jako żołnierski prowiant.
Przed degustacją łakoci warto się im przyjrzeć. Kształt pierniczków może mieć bowiem znaczenie. Serce wyraża głębokie uczucie, zaś koło (rozeta) symbolizuje doskonałość, wieczność, jak również rodzące się lub odnawiające się życie. Nie wiadomo jakie znaczenie przypisać piernikowej chatce, pewne jest natomiast, że największą „budowlę” tego typu można podziwiać w miasteczku Bryan w Teksasie. „Domek” o powierzchni 234 metrów kwadratowych ma 6,4 metra wysokości, a jego wartość odżywcza to niespełna 36 milionów kalorii! Dom z piernika został wpisany do Księgi Rekordu Guinnessa.
Alejakobiet.pl
na podstawie materiałów programu „Doceń Polskie”