Ubezwłasnowolnienie członka rodziny

Bywają sytuacje, gdy zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że najbliższa osoba ze względu na podeszły wiek czy stan psychiczny nie jest w stanie w sposób racjonalny kierować własnym życiem i sprawami. Rodzina staje wówczas przed dramatyczną decyzją o ubezwłasnowolnieniu.

 

Mimo że taka decyzja niekiedy spotyka się z negatywną oceną ze strony otoczenia, może okazać się najodpowiedniejszym rozwiązaniem. Wniosek o ubezwłasnowolnienie składa się w sądzie okręgowym stosownym do miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której dotyczy. Postępowanie prowadzone jest w sposób umożliwiający ocenę zasadności.

 

 

Wniosek o ubezwłasnowolnienie mogą złożyć małżonek, rodzeństwo, krewny w linii prostej lub przedstawiciel ustawowy. W zależności od podanych we wniosku przyczyn wnioskodawca powinien w określonym przez sąd terminie złożyć stosowne zaświadczenia:

• w przypadku choroby psychicznej lub niedorozwoju umysłowego — zaświadczenie wydane przez lekarza psychiatrę, ewentualnie opinię psychologa o stopniu niepełnosprawności umysłowej,
• w przypadku alkoholizmu lub narkomanii — dokument wydany przez poradnię leczenia uzależnień.

 

Podstawą rozpoczęcia postępowania jest przebadanie przez biegłego psychiatrę, neurologa lub psychologa osoby, której dotyczy wniosek. W opinii powinny być ujęte nie tylko informacje na temat stanu psychicznego badanego, ale również ocena zdolności do samodzielnego podejmowania decyzji w sprawach życiowych czy majątkowych. Sąd może w trakcie postępowania ustanowić osobie, której wniosek dotyczy, adwokata lub radcę prawnego. W uzasadnionych przypadkach sąd może podjąć decyzję o oddaniu osoby na obserwację do zakładu leczniczego na okres nieprzekraczający sześciu tygodni.

Tylko w wyjątkowych sytuacjach może być on przedłużony do trzech miesięcy. W zależności od stanu osoby, której wniosek dotyczy, sąd może orzec ubezwłasnowolnienie całkowite lub częściowe. Wynikiem ubezwłasnowolnienia całkowitego jest pozbawienie zdolności do czynności prawnych. Z kolei ubezwłasnowolnienie częściowe oznacza, że danej osobie potrzebna jest pomoc w prowadzeniu jej spraw. W przypadku poprawy stanu psychicznego sąd może zmienić ubezwłasnowolnienie całkowite na częściowe, natomiast gdy stan ulegnie pogorszeniu – częściowe na całkowite. Osoba ubezwłasnowolniona może sama lub za pośrednictwem adwokata złożyć do sądu wniosek o uchylenie ubezwłasnowolnienia (źródło: http://prawo.gazetaprawna.pl­­/artykuly /695910,kto_i_kiedy_moze_zlozyc_wniosek_o_ubezwlasnowolnienie.html).

 

Zwykle rodzina decyduje się na złożenie wniosku do sądu w sytuacji, gdy zauważa niepokojące zmiany w zachowaniu najbliższej osoby. Nieracjonalne decyzje czy działanie w sposób impulsywny mogą doprowadzić do poważnych problemów związanych chociażby z zarządzaniem sprawami finansowymi i majątkowymi. Rodzina może podjąć taką decyzję również w stosunku do osoby głęboko uzależnionej od alkoholu lub narkotyków. Zmiany w psychice wywołane tymi substancjami mogą bowiem znacząco wpływać na podejmowane przez osobę uzależnioną decyzje. W przypadku stwierdzenia niepokojących objawów u bliskiej osoby warto zasięgnąć pomocy adwokata, który doradzi najwłaściwszy sposób postępowania w danej sytuacji i pomoże przebrnąć przez trudny okres postępowania sądowego. Pomocne informacje na ten temat można znaleźć na stronie np. adwokatfhfwarszawa.pl.

 

Ubezwłasnowolnienie w uzasadnionych przypadkach jest postępowaniem, które chroni przede wszystkim osobę niezdolną do podejmowania racjonalnych decyzji.

 

Alejakobiet.pl