Wykonywanie badań okresowych ma bardzo duże znaczenie w profilaktyce i diagnostyce wielu poważnych schorzeń, np. niedokrwistości, chorób nerek, tarczycy, wątroby i innych narządów wewnętrznych. Po uzyskaniu wyników badań konieczna jest konsultacja z lekarzem, który zinterpretuje otrzymane wyniki, postawi ewentualną diagnozę i zleci dalsze postępowanie diagnostyczne lub lecznicze.
Morfologia krwi
Podstawowym badaniem diagnostycznym jest morfologia krwi, która polega na jakościowej i ilościowej ocenie próbki krwi żylnej. Obejmuje ona oznaczenie liczby elementów morfotycznych krwi, czyli: erytrocytów (krwinek czerwonych), leukocytów (krwinek białych), trombocytów (płytek krwi) oraz analizę cech ich budowy i pomiar wielkości. Morfologia należy do badań przesiewowych, które zaleca się wykonywać co 2-3 lata. Na badanie należy zgłosić się na czczo, co oznacza że od ostatniego posiłku powinno upłynąć 12 godzin. Na około 10-15 minut przed pobraniem krwi, pacjent powinien pozostać w spoczynku, czyli w pozycji siedzącej, gdyż nawet umiarkowany wysiłek fizyczny może zafałszować wyniki badań. Morfologia umożliwia zdiagnozowanie niedokrwistości (anemii), trombocytopenii (małopłytkowości – spadek liczby płytek krwi), trombocytozy (nadpłytkowości – wzrost liczby płytek krwi) oraz trombocytopatii (zaburzeń czynności płytek krwi). Schorzenia związane z płytkami krwi objawiają się najczęściej skazą krwotoczną, czyli zaburzeniami krzepnięcia krwi. W skutek tego u chorego obserwuje się skłonność do samoistnych lub pourazowych krwawień i pojawiania się siniaków i wybroczyn. U kobiet mogą występować obfite i przedłużone menstruacje.
Inne badania przesiewowe
Ważnym badaniem, które pozwala na ocenę funkcji układu moczowego, jest badanie ogólne moczu. Podobnie jak morfologia, należy ono do badań przesiewowych, które powinno się ponawiać co 2-3 lata. Badanie moczu wykorzystywane jest w diagnostyce wielu chorób, przede wszystkim chorób nerek, nadciśnienia tętniczego, powikłań cukrzycowych oraz różnych schorzeń dotyczących dróg moczowych. Wyróżnia się badanie fizyczne moczu, w którym określa się m.in. barwę, wygląd i przejrzystość moczu oraz badanie chemiczne stwierdzające obecność substancji wskazujących na występowanie określonej patologii (np. białka, glukozy). Mocz osoby zdrowej w swoim składzie nie powinien zawierać białka ani glukozy. Glukozuria (cukromocz) oraz białkomocz – obecność białka w moczu – mogą wskazywać na choroby nerek, np. uszkodzenia kanalików nerkowych czy kłębuszkowe zapalenie nerek.
Alejakobiet.pl