to bardzo podatny „materiał”, i w przeważającej mierze to od rodziców
zależy jak ich dziecko będzie ukształtowane oraz w jakim kierunku będzie
się rozwijać.
Nauka przez zabawę
Kto
z nas dorosłych nie wybrałby relaksu czy rozrywki zamiast pójścia do
pracy? To czemu się dziwimy, że i nasze dziecko woli się bawić niż
uczyć? Trzeba więc go odpowiednio podejść. Kupić gry edukacyjne (które
najlepiej jak sam sobie wybierze), w ramach nagrody podarować ciekawą
książkę, nagrać bajki w języku angielskim, urządzać w domu konkursy z wiedzy o świecie itd. Jednym słowem, zrobić co się da, aby nauka była przyjemnością. Prowadzimy korepetycje z zakresu szkoły podstawowej oraz szkoły średniej – Lektor Personalny: korepetycje angielski
Wspólne poznawanie świata
Im
mniejsze dziecko, tym lepiej to wychodzi – opowiadamy mu o różnych
rzeczach, pokazujemy otaczający świat, wyjaśniamy co, skąd, dlaczego. Ze
starszym jest nieco trudniej, co nie oznacza, że się nie da. Ważne, aby
dziecko nie tyle motywować, a wzbudzać w nim ciekawość świata. Są to
więc wspólne wycieczki do muzeów, zwiedzanie zamków, oglądanie programów
popularnonaukowych i rozmowa o nich. To rodzic ma zaszczepić ten głód
wiedzy.
Mechanizm się prosty: rodzic pokazuje i próbuje
zainteresować, nie przymuszać i przekonywać, że gra na pianinie jest
wspaniała, a on zawsze chciał grać, a nie mógł, to dziecko ma wybrać,
ale najpierw musi poznać cała gamę tego, co świat może mu zaoferować.
Nauka na co dzień
Dziecko
powinno mieć poczucie, że to, czego się uczy ma sens, że może to w
życiu wykorzystać, rodzic zaś pokazuje, jak to zrobić. Uczyć się więc
można na co dzień, dać dziecku mapę, niech pokaże nam którędy tata ma
jechać, ćwiczyć myślenie logiczne na łamigłówkach, policzyć jak
oprocentowany jest kredyt, który chcą wziąć rodzice.
Należy traktować
szkołę i naukę, jako coś zupełnie naturalnego, uczyć dziecko
systematyczności, a więc tego, że zadania się odrabia, a z zajęć nie
zwalnia z błahego powodu.
Własnym przykładem możemy też dziecku
pokazać, że człowiek rozwija się całe życie. Niech dziecko widzi, że
mamusia też się uczy angielskiego, a tatuś czyta książki historyczne,
mimo, że nikt go do tego nie zmusza.
Karać czy nagradzać?
Obie
metody działają, ale doraźnie. Nagrody zawsze są lepsze od kar, ale w
tym przypadku i one nie wykształcają u dziecka dobrego nawyku, nauki dla
samej siebie, i właśnie tej ciekawości świata, która wydaje się być
kluczem do tego, aby dziecko samo się uczyło, bez konieczności nadzoru.
Największe błędy rodziców
Dziecko
można łatwo zniechęcić do nauki. Najgorsze są porównywania do kolegów (
„Tomek dostał 5, a Ty tylko 4, dlaczego?”), negatywna reakcja rodzica w
przypadku niepowodzenia dziecka, typu: „ z Ciebie to już nic nie
będzie, ja już nie wiem jak do Ciebie mówić.” itp. Złe mówienie o szkole
i nauczycielach w obecności dziecka – bo gdy rodzic uważa nauczycieli
za głupich, a szkołę za zło koniecznie, taka sama będzie postawa jego
dziecka. Kolejnym błędem jest przeciążanie dziecka nadmiarem zajęć
pozaszkolnych. Obecnie mało jest dzieci, które nie chodziłyby na
korepetycje z języka obcego, jakieś kółko zainteresowań, basen, judo,
taniec, do szkoły muzycznej, w efekcie ich dzień pracy spokojnie sięga
do 8 godzin, a tyle pracują przecież dorośli! Dziecko przemęczona straci
zainteresowanie światem i będzie stawiało opór przed każdym kolejnym
zadaniem.
Anna Sosinowska –
Psycholog, mediator rodzinny, terapeuta. Psychologię ukończyła na
Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, pracowała na oddziałach
onkologicznym oraz psychiatrycznym. Obecnie pracuje w Poradni Zdrowia
Psychicznego w Bytomiu, prowadzi również Poradnię Psychologiczną, a od
2010 roku pisze artykuły i porady psychologiczne dla gazet i wortali
internetowych.
W
swojej pracy oprócz diagnostyki, terapii i poradnictwa
psychologicznego, zajmuje się także psychologią menedżerską, a wśród
swoich zainteresowań wymienia między innymi psychopatologię ekspresji, w
ramach której prowadzi badania rysunków dzieci oraz pacjentów
chorujących na schizofrenię.