Kochaj i przebaczaj w Boże Narodzenie

W Boże Narodzenie złość, rozczarowanie i nostalgia odchodzą w
zapomnienie. Refleksja nad życiem nabiera teraz większego znaczenia.
Spotkanie z Nowonarodzonym w ubogiej stajence sprawia, że dusza się
zmienia. Rodzinna atmosfera jest wzorowa, gdy w zgodzie zasiądziecie do
stołu.

W
Boże Narodzenie wszystko może się zdarzyć – Twój największy wróg stać
się najlepszym przyjacielem. Dla większości to wydarzenie rodzinne,
które na kilka dni wyjątkowo jednoczy rodzinę. Dopiero potem to
religijna chwila. Teraz spotykasz się z rodziną, z którą przez cały rok
nie masz kontaktu, odnawiasz więzi i obdarowujesz innych prezentem lub
czasem. Święta są również okazją do przeprosin i przebaczenia.
Przebaczanie ma moc! Uzdrawia rodzinne relacje i pozwala zacząć wszystko
od nowa. Uspokaja ciało i umysł, uwalnia od gniewu i zemsty. Pojednanym
i w pojednaniu żyje się lepiej.

Wszelkie spory, żale i pretensje pójdą w niepamięć, gdy pokonasz 4 kroki:

1. przemyśl krzywdę
– każda krzywda tworzy zawiść, pretensje i zemstę. Zanim się im poddasz
i popadniesz w furię bez znaczenia, przemyśl swój ból i co najbardziej
zraniło Cię w postępowaniu. Znajdź spokojne miejsce na przemyślenia.
Tylko w ciszy można naprawdę usłyszeć własne myśli. Uspokojona osoba
postępuje rozważnie i z głową.

2. wnioskuj empatycznie –
wczuj się w sytuację i zachowanie drugiej osoby. Przyczyny są różne i
czasem nie zależą od ludzi. Nie osądzaj bez wysłuchania. Staraj się
również zrozumieć to, na co nie masz wpływu i przeanalizuj problem z
drugiej perspektywy.

3. rozmawiaj o emocjach bez emocji
– wyraź emocje i opowiedz drugiej osobie o tym, co czujesz i myślisz na
dany temat. Szczerze, spokojnie i bez podnoszenia głosu mów o
uczuciach. Ze spokojem wszystkie słowa są przemyślane i mają sens. W
emocjach możesz powiedzieć coś, czego będziesz żałował. Mów o emocjach i
kontroluj się.

4. próbuj zrozumieć –
przebaczenie to akt miłości i zrozumienia. Wymazuje winę i długi z
uzasadnieniem lub bez. Jest też wyrazem troski o relacje międzyludzkie.
Poza tym lepiej mieć przyjaciół niż wrogów.

Historia przebaczenia

Przebaczanie
nie tylko w Święta się zdarza. Chociaż magiczna atmosfera i cud
narodzin są tą najlepszą okazją. Pojednani zasiądą przy wigilijnym stole
i odwiedzą stajenkę. Emocjonalne rany szybciej się zagoją, kiedy
powiesz komuś „przepraszam lub przebaczam”. Nie da się zapomnieć, ale
można coś przebaczyć i więcej się nie gniewać.

Przebaczanie
to niekończąca się historia ludzkich upadków i wzlotów. „Przebaczenie
to darowanie winy, ale w kontekście sumienia. Wybaczam czyn i słowa,
które bolały. Osobiście wybaczyłam zło i coś, czym zostałam skrzywdzona.
Warto wybaczać” – czytamy na forum psychologicznym www.charaktery.eu.
„Każdy człowiek jest inny i tworzy własne granice przebaczenia. Mi z
trudem to przychodzi, jeśli wiem, że ktoś skrzywdził mnie świadomie i z
premedytacją. Najczęściej urywam kontakt z taką osobą. Nie potrafię
zaufać po raz kolejny” – pisze kolejny forumowicz. „Przebaczanie to
świadoma decyzja lub akt woli”. „Kilka razy w życiu powiedziałam
wybaczam wbrew swoim emocjom. Wciąż bolało, ale przebaczanie jest dobre
przede wszystkim dla mnie. Żal minął z czasem i sama byłam zaskoczona,
że jestem wolna od negatywnych uczuć i nie czuję urazy”. Wszystko można
chcieć i spróbować wybaczyć, ale w pamięci pozostaje. Przebaczenie to
coś innego niż zapomnienie. „Uważam, że może być to trudne, nawet jeśli
się wybaczyło. Pamięci nie można zresetować”. Jednak w Święta zdarzają
się cuda i przebaczanie nabiera głębokiego znaczenia.

Wioleta Nowicka