Pokochaj siebie!

Jesteś już zmęczona pomaganiem innym, zajmowaniem się „nimi” i „ich” sprawami? Być może w obszarze twoich zainteresowań leżą głownie sprawy twego chłopaka, męża, rodziców, dziecka czy koleżanek z pracy?
W twoim życiu uczuciowym panuje chaos. Twój kolejny związek wyczerpuje cię, masz już dość zabiegania o jego uwagę, wspierania, pomagania i kontrolowania lub wręcz przeciwnie spędzasz kolejne miesiące na wzdychaniu za tym jedynym. Huśtawka emocjonalna wyczerpuje Cię. Czujesz zamęt: gniew i bunt przeplatają się z bezradnością i tęsknotą za prawdziwym spokojem, miłością i poczuciem spełnienia.

Zatrzymaj się na chwilę. Zadaj sobie pytanie: czy żyjesz tak jak chcesz? Być może do tej pory posługiwałaś się mechanizmem negacji, zaprzeczając sobie i swoim prawdziwym uczuciom. Teraz zauważasz, że cała Twoja energia jest skupiona np. na „nim”, na waszej relacji… i że wcale nie jesteś taka szczęśliwa, jak ci się wydawało…., a Twoje potrzeby wcale nie są zaspokajane, nawet w minimalnym stopniu.

Być może twoje poczucie własnej wartości jest zaniżone, brakuje ci zaufania i miłość do siebie. Dotychczas szukałaś w ramionach mężczyzny: miłości, troski, opieki, szacunku. Poszukiwania kończyły się coraz większym cierpieniem i frustracją. Miałaś poczucie, że to ty kochasz „za bardzo”.

Warto byś rozpoczęła drogę poszukiwania prawdziwej siebie. Ta droga zaczyna się w twoim wnętrzu. Ale jak to zrobić? Od czego zacząć? – pytają często kobiety.

Droga jest trudna, ale możliwa. Każda samodzielnie podjęta decyzja, w oparciu o miłość i szacunek do siebie przybliża nas do prawdy o sobie – mówi psychoterapeutka Marta Wołowska – Ciaś. Wiedza o tym co lubisz, a czego nie; co tak naprawdę sprawia ci przyjemność; z kim i kiedy czujesz się dobrze powoli wypełni pustkę. To odpowiedź na pytanie: jaka naprawdę jestem?

Pamiętajmy: nikt i nigdy nie jest i nie będzie w stanie kochać nas tak, byśmy poczuły się nasycone, spełnione, nakarmione tą miłością. To studnia bez dna. Aby zbudować zdrowy związek, oparty na miłości, szacunku i równowadze, trzeba najpierw zbudować takowy ze sobą – dodaje.

Dopóki nie nauczysz się miłości do siebie, nie zdołasz ofiarować jej, ani zaznać od drugiego człowieka.  
Poznawanie i uczenie się swoich granic, tego gdzie kończy i zaczyna się drugi człowiek  jest możliwe jedynie wtedy, gdy masz czas dla siebie. Kiedy twoja uwaga nie jest rozproszona i skupiona na czymś lub na kimś innym masz szansę naprawdę poznać siebie.Gdy polubisz samotność i zacznie ci sprawiać radość przebywanie w swoim towarzystwie, będziesz gotowa wejść w nową relację, bez nierealistycznych oczekiwań. Będziesz gotowa prawdziwie akceptować siebie i swojego partnera, bez prób ulepszenia go lub „naprawienia”. Każda próba bowiem, zmiany naszego partnera, koncentracja na nim to próba uniknięcia odpowiedzialności za nasze życie.

………………………….