Programy nauczania dostosowane są do przeciętnych możliwości rozwojowych dzieci i młodzieży. Ale ktoś taki jak statystyczny uczeń, nie istnieje. Dla części dzieci szkolne wymagania są zbyt duże, podczas gdy w przypadku innych, szkoła nie pozwala im wykorzystać pełni możliwości. I jednym, i drugim warto pomagać – ale jak to zrobić?
Czasem problemy w nauce można przewidzieć na bardzo wczesnym etapie. Zazwyczaj dzieci bardzo szybko zaczynają interesować się światem, zadają mnóstwo pytań i chętnie próbują nowych aktywności. Jeśli jednak rodzice zauważą, że ich kilkuletnia pociecha niechętnie uczy się wierszyków, nie chce rysować lub jest mało aktywna fizycznie, lepiej nie pozostawiać spraw własnemu biegowi. Aby zapobiec późniejszym kłopotom dziecka w szkole, warto rozbudzać w nim ciekawość, oswajać z nowościami i zachęcać do rozmaitych aktywności.
Talent to nie wszystko
Zazwyczaj jednak problemy z nauką można zauważyć dopiero wtedy, gdy dziecko rozpocznie już swoją szkolną karierę. Ale trudności w nauce nie muszą wynikać ze słabszych zdolności intelektualnych. Trzeba mieć świadomość, że nie wszyscy nauczyciele równie dobrze potrafią przekazywać wiedzę, a i pomoc rodziców nie zawsze jest wystarczająca. Bardzo często kłopoty z nauką dotyczą dzieci zdolnych, ale zarazem bardzo aktywnych, którym trudno dłużej skupić się na jednej czynności.
Bez względu na przyczyny, każdy rodzic może do pewnego stopnia pomóc dziecku w nauce, pilnując, by przestrzegane były warunki sprzyjające przyswajaniu wiedzy.
1. Regularny tryb nauki – postępom w nauce bardzo sprzyja regularność. Jeśli odrabianie lekcji i przyswajanie materiału odbywa się codziennie w podobnym przedziale czasowym, uczeń przyzwyczaja się do takiego trybu i w tym czasie łatwiej się koncentruje.
2. Przerwy w nauce – ludzki umysł nie jest w stanie efektywnie uczyć się przez kilka godzin bez przerwy. W trakcie nauki lub odrabiania lekcji przerwy należy robić nie rzadziej niż co 45 minut, a w razie potrzeby nawet co 30 lub co 15 minut.
3. Porządek na biurku – im mniej rzeczy, które mogą dziecko rozpraszać, tym lepiej. Dlatego w trakcie odrabiania lekcji na biurku powinny znajdować się tylko najpotrzebniejsze przedmioty. Biurko nie jest odpowiednim miejscem np. na zabawki.
4. Nauka na głos – kto sam to sprawdził, ten wie, że powtarzanie materiału na głos znacznie ułatwia naukę i pozwala doskonale przygotować się zarówno do odpowiedzi ustnej, jak i pisemnej. Nauka „w myślach” rzadko przynosi podobne efekty.
5. Sprawdzanie postępów – choć ani dzieci, ani rodzice zazwyczaj tego nie lubią, sprawdzanie pracy domowej lub przepytywanie z lekcji przez rodzica sprawia, że uczeń bardziej angażuje się w naukę.
6. Czas na relaks i aktywność fizyczną – każdego dnia należy zaplanować nie tylko czas na naukę, ale również na zabawę, najlepiej taką, podczas której dziecko będzie mogło zużyć nadmiar energii. Dziecko po prostu musi się wybiegać i spędzić część czasu na zabawie, najlepiej na świeżym powietrzu.
Ale odpowiednie warunki to nie wszystko! Bardzo ważna jest również postawa rodzica lub innej osoby pracującej z uczniem, np. korepetytora. Niezwykle motywująco wpływa na dziecko fakt, że dorosły chwali jego postępy, docenia samodzielność, a więc potrafi nie tylko wytknąć błędy, ale także zauważyć osiągnięcia.
Warto przy tym przestać myśleć o nauce jako o przykrym obowiązku, ale zacząć doceniać przyjemność płynącą z pogłębiania wiedzy. Jeśli negatywne nastawienie do nauki uda się zmienić, będzie to już połowa sukcesu.
Dobrego nauczyciela – bez względu na to, czy będzie nim rodzic czy np. korepetytor – poznać można właśnie po tym, że zwykłą naukę zamienia w rozbudzającą ciekawość przygodę. A gdy nauka staje się także dobrą zabawą, umysł zaczynać chłonąć wiedzę niczym gąbka wodę.
Alejakobiet.pl
na podstawie e-korepetycje.net