Zakażenie wirusem HIV (ludzkim wirusem niedoboru odporności) jest bardzo groźne dla naszego organizmu – wirus ten namnaża się w komórkach układu odpornościowego, doprowadzając do ich uszkodzenia. Infekcja HIV przez kilka lat nie powoduje żadnych objawów, dlatego wiele osób nie jest świadomych zakażenia – świadomość ta ma jednak ogromne znaczenie, ponieważ umożliwia wdrożenie odpowiedniego leczenia i zapewnienie nosicielowi dobrego stanu zdrowia przez długi czas.
Infekcja HIV przez długi czas przebiega bezobjawowo, przez co wielu zakażonych nie jest nawet świadomych infekcji
Wirus HIV należy do rodziny retrowirusów, dotychczas zidentyfikowano dwa jego warianty – HIV-1 i HIV-2. Istnieje kilka możliwych dróg zakażenia – poprzez krew (przetaczanie krwi, korzystanie z zanieczyszczonych strzykawek i igieł), poprzez kontakty seksualne, z zakażonej matki na dziecko (przez łożysko w trakcie ciąży, poprzez karmienie piersią). Mieszkanie pod jednym dachem z nosicielem wirusa HIV nie stanowi natomiast żadnego zagrożenia – należy jedynie przestrzegać podstawowych zasad higieny (np. korzystać z oddzielnych maszynek do golenia).
Infekcja HIV w początkowym okresie jest bezobjawowa, u niektórych osób po ok. 3-6 tygodniach od momentu zakażenia mogą pojawić się objawy przypominające grypę, takie jak gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, nadmierna potliwość czy bóle gardła, mięśni i stawów – dolegliwości te zazwyczaj ustępują po kilkunastu dniach. Kolejnym etapem infekcji jest okres bezobjawowego nosicielstwa – pomimo braku objawów wirus HIV cały czas się namnaża, co prowadzi do powolnego spadku liczby komórek układu immunologicznego. Okres bezobjawowego nosicielstwa trwa kilka-kilkanaście lat, w zależności od stanu układu odpornościowego nosiciela.
W miarę niszczenia układu odpornościowego, poziom wirusa HIV we krwi się zwiększa, doprowadzając do wystąpienia kolejnych objawów (mogą być to zaburzenia neurologiczne, dermatologiczne czy hematologiczne). Ostatnim etapem infekcji jest AIDS, czyli zespół nabytego niedoboru odporności. W przebiegu AIDS występują takie dolegliwości jak utrata masy ciała, pocenie nocne, biegunka, gorączka, dochodzi do rozwoju chorób charakterystycznych dla AIDS – np. nawracających chorób bakteryjnych, grzybiczych, wirusowych, a także nowotworów złośliwych (mięsak Kaposiego, chłoniaki), co doprowadza do zgonu chorego.
Wykrycie wirusa HIV jest możliwe dzięki prostym badaniom laboratoryjnym
W Polsce, w latach 1985-2012 zdiagnozowano 15196 przypadków infekcji wirusem HIV, 2704 przypadki AIDS i 1136 zgonów z tego powodu. Szacuje się jednak, że nosicieli jest więcej – zakażenia na wczesnym etapie trudno zdiagnozować ze względu na brak charakterystycznych objawów. Nieświadomi swojego stanu zdrowia nosiciele stanowią zagrożenie dla zdrowia innych osób – dlatego tak ważne jest wczesne zdiagnozowanie infekcji.
Potwierdzenie nosicielstwa wirusa pozwoli również na wdrożenie odpowiedniej terapii antyretrowirusowej – leczenie to co prawda nie wyeliminuje wirusa całkowicie organizmu, ale zapewni nosicielom dobry stan zdrowia przez długi czas i znacznie wydłuży im życie – mówi Magdalena Sikora, specjalista portalu zdrowegeny.pl
Szacuje się, że osoba stosująca odpowiednią terapię może przeżyć bez żadnych objawów przez ok. 30 lat. Badanie w kierunku infekcji HIV dostępna na Zdrowegeny.pl jest proste – polega na analizie laboratoryjnej krwi w celu wykrycia obecności antygenu HIV i przeciwciał specyficznych dla wirusa (obecnie można wykonać je nawet bez wychodzenia z domu). Antygen HIV jest obecny we krwi osoby zakażonej już po 4 tygodniach od infekcji, przeciwciała natomiast są oznaczalne po 12 tygodniach od momentu zakażenia. Infekcja HIV może dotyczyć każdego – badanie powinny wykonać m.in. osoby, które kiedykolwiek miały kontakty seksualne z kimś o niepewnym stanie zdrowia. Badaniu powinny poddać się także wszystkie kobiety ciężarne – dzięki temu w przypadku potwierdzenia nosicielstwa zostaną wdrożone odpowiednie działania, które zapobiegną przekazaniu wirusa dziecku.
Alejakobiet.pl